Naturalne materiały kompozytowe rozpowrzechnione są w naturze w postaci roślin lub kości. Przykładowo drewno ze względu na jego polymerowe składniki w postaci celulozy (związek organiczny łączący ścianki komórkowe drewna) a także ligniny (substancja łącząca celulozę w roślinach) można rozpatrywać jako naturalny kompozyt.
Budowlańcy już w czasach starożytnych wytwarzali kompozyty naturalne. Dla lepszego zobrazowania, przykładowo w różnych kulturach były wytwarzane cegły z gliny, które były wzmacniane fazami pochodzenia roślinnego naprzyklad słomą z wysuszonych kłosów różnych traw.
Z tych cegieł powstała jedna z pierwszych form architektury glinianej w postaci lepianek. Biorąc pod uwagę te cegły jako zwykły produkt z gliny i słomy, to w fachowym języku można by mówić o bioprodukcie lub ekologicznym kompozycie który jest biologicznie degradalny.
Innym historycznym przykładem wytwarzania naturalnych materiałów kompozytowych przez człowieka w dziejach budownictwa jest wypełnienie wiklinowe i obrzutka gliną zmieszaną ze słomą pomiedzy tak zwanymi kratami (znanymi w Polsce pod nazwą pruski mur) typicznych dla architektury domów o szkieletowej konstrukcji kratowej, rozpowszechnionej w środkowej europie od antyku aż do XIX wieku.
Materiały ekologiczne odgrywają obecnie bardzo ważną rolę w innowatywnym rozwoju materiałów w szczególności jeżeli chodzi o ekologiczne i środowiskowe aspekty zrównoważenia i przyjazności dla otocznia naturalnego a także redukcję niezależności od złóż kopalnych oleju naftowego.
Dzięki nowoczesnym technologiom w obecnych czasach produkowane są z surowców odnawialnych tak zwane biopolimery, które natomiast są wykorzystywane do produkcji innowacyjnych kompozytów biodegradalnych. Przykadem takiego kompozytu jest materiał piankowy z soi lub papierowy rdzeń komórkowy typu plaster miodu z celulozy lub panel przekładowy z naturalnego surowca korka.
